Opis
Alegoryczno-ekspresjonistyczny dramat, który został wystawiony w Teatrze Polskim w 1927 przez Leona Schillera. Utwór można uznać za najważniejszy literacki manifest Słonimskiego.
„Wieża Babel dzieje się współcześnie do czasu napisania. Nie ma w niej ani utopii o technicznych cudach przyszłości, nie ma też marzeń o przyszłości odległej. Jest natomiast nadzieja, więcej, jest przeświadczenie, że tego, co jest teraz, starczy na szczęście i rozkwit rodzaju człowieczego (…).” /Stefan Traugutt/
